منو ببخش تنهام نزار ، برای آخرین بار
تنهام نزار ، بی من نرو ، نگو خدانگهدار
.
.
.
اینقدر نگو : اگه ببخشم کوچک می شوم ، اگه با گذشت کردن کسی کوچک می شد ، خدا اینقدر بزرگ نبود .
.
.
.
برام بمون ، بهونه باش برای دل سپرد/نزار که آرزوم بشه یه روزی بی تو مردن
.
.
.
منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم
منو بخشیدی و من چشمامو بستم
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم
که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستم
منو ببخش ، منو ببخش .....
.
.
.
منو ببخش عزیزم که از تو می گریزم
می سوزم و خاموشم تو خودم اشک می ریزم....
منو ببخش اگه خیلی بهت بدی کردم ...
.
.
.گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش/بر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخش
راه ورسم عاشقی را نا بلد چون کودکان/اشتباه و ناروا کردم خطا ، بر من ببخش
.
.
.
من رو ببخش نه به خاطر اینکه من لایق بخشش هستم بلکه تو لایق ارامش هستی من ارامش تو رو حتی به ارامش خودم نیز ترجیح میدم
.
.
.
منو ببخش که نادیده گرفتم التماس اون نگاه نگرون رو
منو ببخش که گرفتم به جای دست عاشق تو دست عشق دیگرون رو
.
.
.
اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش
توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش
.
.
.
اون منم که عاشقونه شعر چشماتو می گفتم
هنوزم خیس می شه چشمام وقتی یاد تو می افتم
هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره
هنوزم می گم خدایا کاشکی برگرده دوباره
.
.
.
مرا ببخش که همیشه می گویم دوستت دارم / مرا ببخش اگر می بینم که نیستی و باز هم از آن چه نباید ، می گویم / مرا ببخش اگر دل داده گی ات را برای خود می خواهم /من آن یار بی غم نیستم
.
.
.
منو ببخش بخاطر همه ی محبت های بیجا ، منو ببخش بخاطر همه کم محبتی هام
منو ببخش بخاطر همه ی دیدنت ها ، منو ببخش بخاطر همه ی نادیده گرفتنهات
منو ببخش بخاطر همه ی توجه کردن های بیجام ، منو ببخش بخاطر ندیدن همه ی توجه هات
منو ببخش بخاطر همه ی دوست داشتنت هام ، منو ببخش بخاطر همه ی دوست داشتنم هات
.
.
.
حسی دارم ، اگـــــر بدانی بد نیست / شعری گفتم تو هم بخوانی بد نیست
الآن خیلی دلم بـرایت تنگ است / در هــر صورت خبر رســانی بد نیست . . .
.
.
.
ای دل، دل سودا زده، سامانم کـو؟ / ای کالبد تهی شده جـــــــانم کـو؟
امـــروز که از همیشه مشتاق ترم / ای خانه ی سوت و کور مهمانم کو؟
.
.
.
نسبت به تو حس کور میـلی دارم / دور و بـــــــر خود هـــزار لیـلی دارم
من نــاز نمی خرم شما هم نفروش / چون عاشق کشته مرده خیلی دارم . . .
.
.
.
مــــارا نکشان به سوی لبهای خودت / بر گـــــرد برو بخواب در جـــــای خودت
می خواهی اگر ببوسمت حرفی نیست / امـــــا همه ی عــواقبش پــــای خودت . . .
.
.
.
از بس که درون سـیـنـ ـه تنهـا مـــانده / در مـــانده ا م از دست دل وا مـانده
در داخل سیـ ـنـ ه درد شیرینی هست / آیــــا دل من پیش شمـا جـا مــانده !؟
.
.
.
ماهی تو، که بربام شکوه آمده است / آیینه ز دستت به ستوه آمده است
خورشید اگر گرم تماشای تو نیست / دلگیر نشو ز پشت کـوه آمده است
.
.
.
یک پلک زدن فاصله از تو تا من / باید بزنیـــم پلک یا تو یا من
هر چند که گفتند گناه است این کار / اما تو یکی بزن گناهش با من . . .
.
.
.
مثل گل صد برگ شکوفــا شده ای / چون مـــاه چهار ده شکوفا شده ای
در آینـه ی نگاه من چشم بدوز / تا در یابی چقدر زیبا شده ای . . .
.
.
.
ای روی گشـــاده خُلق تنگ آمده ای / آهــوی رمیده چـون پلنـگ آمـده ای
آن روسری سپید می دانی چیست؟ / بــــا پـرچم آشتی بـه جنگ آمـده ای . . .
.
.
.
خوش خُلقی و خشم همزمان یعنی چه؟ / بیـزاری و عشق تـوأمـان یعنی چه؟
با رفتن من اگر موافق هستی! / پس این بنشین ، نرو ، بمان یعنی چه؟
.
.
.
بسیـار تماشایی و آراسته ای / از رونق مـاه آسمان کاسته ای
انگار نه انگار که مارا دیدی / از روی کدام دنده بر خاسته ای؟
.
.
.
سر کش بـودم به حیله رامم کردی / ای افسونگر ،چه پخته خامم کردی
خوش چرخـاندی کمند گیسویت را / در تـــــاریکی اسـیر دامـم کـــردی . . .
.
.
.
در دیده ی تـو رمز نهانی پیداست / در جام نگاه تو جهانی پیداست
کَس ره نبرَد درون آن قلعه ی راز / کز بام و برَش تیر و کمانی پیداست . . .
.
.
.
کوهی بودم، به پــای تو گَـرد شدم / بـــازیچه ی بـــاد های ولگرد شدم
تـــا د ر دل من حلول کردی ای ماه / انگشت نمای مرد و نـــا مرد شدم . . .
.
.
.
بـا آمدنت بهــانه پـیدا شده است / خورشید میـــان خانه پیدا شده است
ما نیم نظر چشم به هم دوخته ایم / یک لحظه ی شاعرانه پیدا شده است . . .
.
.
.
این قدر خیـــال هـــــای بیهــوده نبـاف / ماییم و ،دو خط رباعی و، یک دل صاف
در آینه ی دلم به جز عکس تو نیست / شک داری اگـــــر بیــا دلم را بشکاف . . .
.
.
.
بــا این که لب از کـلام بستید شما / ساکت سر جـایتان نشستید شما
امـــواج نگــــاهتــان دلم را لرزاند / اصلا نکند زلـــــزله هستید شـــما . . .
.
.
.
با انگشت اشـــــــــاره در خواهد زد / دل در ســ ــینـه شدید تر خــــــواهد زد
قلبم بــــا تیک تــاک خود می گوید / یلدا سر شد سپیده سر خواهد زد . . .
.
.
.
بی رویت آینه کـــدر خــــواهد شد / آهم در شهر منتشر خــواهد شد
چون بمبی ساعتی دلم در سینه / با تــــــاخیر تو منفجر خـواهد شد . . .
.
.
.
چون کودک بی اراده راه افتــــادم / با پــــای نگـــــاه در گنـــاه افتادم
از گونه به سمت چانه ات لغزیدم / از چـــــاله در آمدم به چاه افتادم . . .
.
.
.
بـــا این که تمـــــــام قصه را میدانی / باز آیه ی یأس پیش من می خوانی
بــــــا آن همه تــــرفند دلم را بردی / تا بشکنی و دو بــــاره بر گــــردانی؟
.
.
.
خورشیدی و گــرمای محبت در دست / با آمدن تــــو مــــاه چشمش را بست
بــــــا سرعت نـــــور سمت تو می آیم / وقتی که چراغ چشمهایت سبز است . . .
.
.
.
در فصلی که هـوا لطیف و عـــالی ست / فصلی که فصل عشق و فارغبالی ست
وقتی بــــاران به شیشه هــا می کوبد / در آغـــوشم چقدر جــــایت خـالی ست . . .
.
.
.
از روزی کـــه یکی دلــم را بــرده / تب دارم مثل طفل سر مـا خوردهگفتارم شعر، شعر هایم هذیــان / دکتر جا ن بنده زنده ام یــا مرده؟
.
.
.
تـــا خرمن مــو به دوش می اندازد / بین همه جنب و جوش می اندازد
گفتیم نصیحتش کنید ای مـــردم / گفتند به پشت گــوش می اندازد . . .
.
.
.
هر چند کسی میان ما حــایل نیست / اما نگهت به سوی من مـــایل نیست
گفتم قسمت دهم ، ولی می گـو یند / چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست . . .
.
.
.
از لحظه های طی شده حظی نبرده ایم / خودرا به دست شاید و اما سپرده ایم
بشمار لحظه لحظه ی عمر گذشته را / هر چند ســـــال بود همانقدر مرده ایم . . .
.
.
.
امواج نگـــــاهت اعتیاد آور بود / زیبـــــایی تو فــــراتر از بـــاور بود
در قاب- نگاه چشم من لبخندت / لبخند ژوکـوند ، بلکه زیبــاتر بود . . .
.
.
.
بـــا زیر مخالفی بگـــو بـم بشو م / لبخند بزن مقـــــابلت خم بشـو م
تو یک کلمه بگـــو که حـوّای منی / من امضا می دهم که آدم بشو م . . .
نظرات شما عزیزان:
